กลอนคติธรรม:มโนธรรมสำนึก
๏ ต้นปาล์มใหญ่ ขุดย้ายถูก ปลูกใหม่ที่
คนไม่มี ใจใส่รด อดน้ำเข็ญ
ทีละใบ ปาล์มกลายแล้ง แห้งลำเค็ญ
ฝืนสุดฝืน ขืนต้นเป็น จนเห็นตาย
๏ อุทาหรณ์ ย้อนใจติด จิตสำนึก
จักตรองตรึก รำลึกสู้ กุศลสาย
สัตยะ มโนกรรม มิกล้ำกลาย
ตราบชีพวาย มิชายสิ้น ชรินธรรม(ชริน=ประดับ)
๏ จักนบนอบ ชื่นชอบใคร ชมใจเขา
ไม่ถือเอา ทรัพย์ยศฐาน์ สัทธาขำ(ขำ=ลักษณะที่ชวนให้ชอบ-รัก)
จักคบใคร ใคร่ครวญยึด พฤติกรรม
ประเสริฐล้ำ หรือต่ำช้า ปัญญาเบา
๏ แม้จักตาย จะไม่คุด ทุจริต
ชั่วชีวิต ละคิดคลอก หลอกใครเขา
แม้อดอยาก ไม่ลักขโมย กอบโกยเอา
ยอมโดนด่า ว่าโง่เขลา มิเอาเปรียบใคร
๏ จะกินใช้ พอให้เพียง เลี้ยงชีวิต
รู้จักคิด พิจารณา ละเหลวไหล
โลกร้อนรน เพราะคนลาญ ใกล้บรรลัย
และยังไร้ มโนธรรม สำนึกเอย ฯ