บทธรรมะ:ความดี มีรสเลิศ
๏ ดารกา มาแทนที่...............ดวงสุรีย์ ลี้ลับหาย(ดารกา=ดวงดาว)
รัตติกาล์ ร่ากรีดกราย..............ทิวาวาย ท้ายวารวัน
๏ ดอกโมกข์ขาว สกาวกลิ่น.....หอมไม่สิ้น ประทินสัณฑ์
ยิ่งคืนค่ำ ยามเหมันต์...............ยิ่งสุคันธ์ จรรโลงใจ
๏ ในความมืด ชืดสนิท............ในดวงจิต พิศไสว
ทบทวนกรรม ที่ทำไป...............ในวันนี้ มิหมองมัว
๏ ในพนา แสนสงัด..................ในจิตชัด ปราศสลัว
สติตั้ง ระวังตัว..........................ไม่ต้องกลัว ชั่วกล้ำเกิน
๏ เสียงเรไร ใสจำเรียง..............แม้นมาดเพียง เมียงผิวเผิน(จำเรียง=ขับร้อง)
ไม่ผูกใจ ไม่เพลิดเพลิน..............ชวนหมางเมิน เจริญดนตรี
๏ เหมือนเริ่มต้น ก่นตัณหา........กิเลสา ละหลีกหนี(ก่น=ขุดโค่น)
ไม่ถูกใจ ไม่ยินดี........................แรกวิถี มีรสทราม
๏ แม้นอดทน ผลบรรเจิด...........สุขสันติ์เกิด ประเสริฐหลาม
เพียรอุตส่าห์ พยายาม................ค่อยคุ้นตาม ความเคยชิน
๏ แล้วทำดี จะมีรส....................น้ำทิพย์ ; หมด จดถวิล
เอิบอิ่มทรวง ล่วงราคิน................อาบชีวิน โสภินเอย ฯ